Legenda legendarnej pięści by Mikan [2k3][Download]

[Jazzwhisky]

Jeśli dobrze zrozumiałem, to ten tryb (nie testowałem go, chyba nie wypada) pozwala chyba na dowolną (czy tam 99) ilość zapisów, życie jest zawsze jedno.

Konsekwencja w nadawaniu imion bije w tej grze chyba wszystko, nic tak nie motywuje do dalszego mordobicia jak odkrywanie, jakie jeszcze numery czekają na drodze do Mao Pi Wa. :)

[Kleo]

Jeśli dobrze zrozumiałem, to ten tryb (nie testowałem go, chyba nie wypada) pozwala chyba na dowolną (czy tam 99) ilość zapisów, życie jest zawsze jedno.

Ja tego typu oporów raczej nie miewam, więc po spróbowaniu trybu z ograniczoną liczbą zapisów natychmiast przerzuciłam się na ten z nieograniczoną. I mogę potwierdzić - właśnie tak to działa.

[Preki]

Konsekwencja w nadawaniu imion bije w tej grze chyba wszystko, nic tak nie motywuje do dalszego mordobicia jak odkrywanie, jakie jeszcze numery czekają na drodze do Mao Pi Wa. :)

Jedna z rzeczy która mnie urzekła w tej małej gierce. Od samego początku rozśmiesza, bowiem kto kiedykolwiek widział mistrza Kung Fu Lee Nina? Który wcale nie jest Leninem choć bardzo podobnie do niego wygląda... Każda kolejna postać spotykana w grze to zabawna gra słów lub nawiązanie do pewnych osób, lub gier - w dwóch momentach gry pojawiają się motywy, które najpewniej nabijają się z pewnego niesławnego shoot-em-upa na SNESa, ale jakiego - to zostawiam wam. Prawdę mówiąc, w zaledwie kilkunastu minutach gry skondensowano humor na miarę obydwu części Operacji. Absurd goni absurd - hamburger w koszu na śmieci? Norma w grach arcade, ale potem można skopać Bogu ducha winnego przechodnia, by móc zjeść jego psa i odzyskać zdrowie. Cóż, w końcu Chiny

Od strony technicznej, nigdy nie zdarzyło mi się, by ekran się zaciął. Natomiast jeśli chodzi o wychodzenie poza ekran, trudno takie coś zrobić, tym bardziej mniej zaawansowanemu twórcy. Z drugiej strony jednak, w tym małym niedociągnięciu jest mała zaleta, gdyż wrogowie nie są w stanie przycisnąć bohaterki do krańca ekranu, więc to nie bug, tylko funkcja :D

[Deathwing]

Całkiem przyjemna gierka. Nie jestem fanem zręcznościówek, więc przechodziłem ją w noobowym trybie i doszedłem prawie do końca, ale na tym raczej poprzestanę. Nie mam tyle cierpliwości, żeby przebijać się przez ten matriksowy hol w wieżowcu, bo strażnicy są już dla mnie za twardzi. W międzyczasie złapałem buga, o którym napisał Ska'ciu (i to właśnie w 4 etapie), ale cofnięcie się do początku planszy rozwiązało problem. Ogólnie to cofanie po każdej walce jest mocno wkurzające i jestem ciekaw czy da się to rozwiązać w bardziej sensowny sposób. Poza tym wrażenia raczej pozytywne. Na pewno największą zaletą jest tutaj czerstwy humor - zjadanie psów i rozwalanie z kopa czołgu zdobyło moje serce :)

[Mikan]

Zachecam tez do wysylania mi PW z informacjami co dokladnie sie podobalo a co nie ;) unikniemy tak postowania spoilerow a ja bede dokladnie wiedziala czego sie trzymac a czego unikac w (ewentualnych) przyszlych produkcjach.

[Yoroiookami]

Pograłem i pokonałem pierwszego bossa. Nie wiem, czy kiedykolwiek dojdę dalej, bo gra jest wymagająca.
Świetnie się ubawiłem. Od razu przypomniały mi się gry typu Kunio-kun i Little Fighter 2. System walki bywa drętwy, ale tak to już jest z ABS'ami. Za to podoba mi się zastosowanie różnych ataków. Humorystycznie gra jest dla mnie mistrzowska, bo naprawdę się miejscami uśmiałem. Choćby gdy Mikan pożarła znajdującego się w śmietniku kotka. Albo gdy jego mamusia, a raczej zmutowany człowiek-kot zemścił się na mnie. Jedna z najlepszych gier w jakie grałem w tym roku i gorąco wszystkim polecam. A ty, siostro Ska'cia, powinnaś w przyszłości zrobić jeszcze jakieś projekciki, bo ten ci się udał. :I
Ska'ciu powinien być dumny. Kup siostrze batonika.

[Adrap]

Gra przypomina mi double dragon. Bardzo pozytywnie. Gra się przednio, ale przydałoby się jakieś kombosy po kilku uderzeniach zwykłych. Najlepiej coś co odsadza wrogów ;)
Żarty subtelne, ale absolutnie nie w moim klimacie.