Nasze oczekiwania od gier w RM

[Fear]

Wstęp:
Cześć! Jak gdzieś już wcześniej napisałem, wróciłem na scenę RPG Makera po kilku latach i bardzo miło widzieć wysokie zainteresowanie forum i rpg makerem, jako ogółu, którego przyszłość większość z nas rozpatrywała w bardzo negatywnych barwach, ale nie o tym. Chciałbym się dowiedzieć co myślicie, ale również napisać kilka słów od siebie na temat moich oczekiwań względem gier spod RPG Makera.

Moja opinia:
Kilka lat temu gry robione w RPG Makerze, to były przede wszystkim gry RPG. Rzadko można było znaleźć coś co wybijało się spośród grona erpegowych projketów, a każdy z nich był z góry oceniany wyżej ze względu na oryginalność, pomysłowość i większy wkład autora. Potem doszliśmy do momentu, gdzie trudno było znaleźć dobrą grę RPG w RM, czego odzwierciedlenie mamy również dzisiaj (według mnie). Kolejne projekty to humorystyczne przygodówki, gry scenowe, horrory, a gdy pojawia się solidny rpg, wtedy zaczynamy klaskać i wiwatować i tym razem wynosic te ponad stan (GF w tym roku, dodając, że sam jestem w trakcie grania w te gry i sam oceniam je bardzo pozytywnie!). Moją uwagę zwrócił niedawny post Jazza, o tym, że jedyna gra RPG w RM, która może go zainteresować, to ta, która jest dopracowana wręcz idealnie. Trudno mu się dziwić, gdy widział (tak jak ja i wielu starszych stażem użytkowników) setkę miernych projektów/gier stworzonych w RM, a połowa z nich nie różni się od siebie niczym. Nie jestem osobą, która będzie bronić racji, że RPG Maker, to program do robienia RPG, ale jestem ciekaw, czy sporo innych osób podziela podobną lub całkowicie odwrotną opinię, że te najatrakcyjniejsze gry w RM, to te, krótkie, sympatyczne gierki, które pozwalają nam spędzić 5-10 minut dziennie na czymś prostym, a próba tworzenia długiego, rozbudowanego rpga, może mijać się z celem (pomijając tu element prawdopodobieństwa ukończenia prac nad bardziej rozbudowaną grą, czego przykładem jestem chociażby ja). Mnie osobiście przekonać do pobrania gry w RM, może tylko ciekawa mechanika, dialogi i ciesząca oko/ucho oprawa audiowizualna, jednak wciąż z naciskiem na stylistykę/elementy RPG, a żeby zagrać w komiczną scenówkę, musiałbym być chyba jedną z postaci w grze.

Moje pytanie:
Jestem ciekaw, co myśli o tym reszta użytkowników. Jakie są wasze oczekiwania odnośnie gier w RM i jak wygląda Wasz faworyt, jeśli chodzi o stylistykę owej gry?

[Noruj]

Jest coś w tym, że krótkie, humorystyczne gry spotykają się często z lepszym odbiorem. Czasami łatwiej dopracować mały projekt niż wielogodzinnego rpga. A co do odbiorców, to wydaje mi się, że im dłużej gramy w grę, tym bardziej rzucają nam się w oczy jej wady, niż kiedy siadamy na pół godziny i po robocie. Ja w rmie oczekuje różnych rzeczy od różnych gier. Po RPG i przygodówkach angażującego scenariusza i fajnie oddanych relacji między postaciami, po reszcie w zasadzie dopracowanej mechaniki.

[Amelanduil]

Czasami mam wrażenie, że oczekuję zbyt wiele... też jestem perfekcjonistą, jeżeli chodzi o makera. Ale żeby nie popadać w przesadną grafomanię, powiem krótko, chociaż wy mnie znacie więc tylko się powtarzam: Gameplay. Cenię filozofię starego Nintendo, które stawiało w pierwszej kolejności na grywalność, a dopiero potem na cokolwiek innego.

Satysfakcjonujący, nie zawalony niepotrzebnymi skryptami na porę dnia czy hudy (taak, turówki z hudami to jest poezja...) gameplay. Surowy fun z gry, z dobrze wykonanego, dopracowanego systemu walki (nie przepadam zbytnio za sielanką). A jeśli walka jest w ATB, to nigdy ustawiona na "wait". Wtedy cały zamysł ATB pada na pysk.

No i jednak jestem po tej stonie barykady, która woli długie gry ;v


EDIT: To uczucie kiedy nie możesz napisać swojego zdania, bo inaczej X-Tech zacznie prowadzić przeciwko tobie krucjatę wszędzie tam, gdzie jeszcze nie dostał bana.

[Kryzz333]

Jak dla mnie gra aby była dobra musi mieć "to coś" - połączenie fabuły, klimatu (w tym grafiki i efektu pierwszego wrażenia) i gameplayu, które powodują że:
1. gra nie odrzuca w żadnym aspekcie i gra się bezproblemowo
2. wyróżnia pozytywnie się w czymś, dlatego chce się w nią grać
3. no i nie powinna nudzić po pewnym czasie

Gra niekoniecznie może być idealna, ale warto aby się wyróżniała czymś i nie była irytująca bo zniknie w tłoku.

W sumie pisałem tak z perspektywy twórcy, ale jako gracz też mam takie wymagania. Tale of Exile na przykład ma interesujący początek, wyróżnia się fabułą a tempo jest całkiem wysokie i nie nudzi.
Setting świata i grafika nie dokońca mi się podobały, ale nie było to rażące i zostało przytłumione przez pozytywy.

[Preki]

Długość gry nie ma znaczenia, raczej tzw. "replayability", czy też po naszemu "grywalność wtórna". Ten element, który sprawia że po grę sięgamy więcej niż raz. Czy to będzie fabuła którą chcemy przeżyć, poutykane w grze sekrety i easter eggi, ścieżki wyboru - po prostu gra ma przyciągać do siebie więcej niż jeden raz. Nawet w takiej pozornie durnej "Operacji Napomelon DVA" można np. wysadzić się ruską bombą atomową na kilka różnych sposobów (szkoda że w RM2k3 nie da się zrobić systemu osiągnięć). Co do długości gry, można też temu zaradzić tworząc grę w epizodach, co będzie łatwiejsze w przypadku typowej gry akcji lub przygodówki, niż w przypadku RPG (przenoszenie statystyk przez pliki zapisu gry).

Drugą rzeczą którą oczekuję od gier w RM to postacie. One napędzają fabułę, dzięki nim się wczuwamy w opowiadaną historię. Nie ma nic lepszego jak naturalni bohaterowie, którzy stereotypowo nie ratują świata czy naturalni złoczyńcy, którzy nie chcą tegoż świata zniszczyć dla zabawy lub bez jakiegokolwiek powodu. Także epizodycznie występujący NPC dodają uroku i nie należy ich traktować po macoszemu, dając im kwestie typu "ale dziś ładna pogoda" lub oklepane do bólu "witamy w...".

Od mechaniki oczekuję, aby była prosta i przyjemna w ogarnięciu. Naprawdę, nie trzeba natłoku bajerów żeby gra wciągnęła, wystarczy prosty i dobrze przemyślany pomysł. A wręcz przeciwnie, jak jest nawalone różnych systemów, skryptów (zwłaszcza systemy tzw. "craftingowe", brrr), przytłaczają mnie w pewnym sensie i raczej prędko grę rzucę w kąt. Świetnym przykładem genialnych pod kątem mechaniki gier jest seria Legion Saga, gdzie każda kolejna część posiada jeden lub dwa nowe, lecz sensowne bajery istotnie wpływające na rozgrywkę.

Ważne jest też odejście od schematów, nieważne czy mówimy tu o postaciach, fabule czy mechanice. Najlepiej jest, gdy gra dokonuje dekonstrukcji poruszonego przez nią tematu, zwłaszcza gdy czyni to w sferze najbardziej bezpośredniej, czyli grywalności. Posłużę się tu przykładem komercyjnym, mianowicie Metal Gear Solid, gdzie sama podstawowa zasada gry (skradanie się zamiast bezmózgiej rzezi w stylu Rambo) łamie obowiązujące wówczas schematy, a fabuła absolutnie zaskakuje gracza który spodziewał się czegoś zgoła innego. Chociaż i u nas w makerze są pewne gry łamiące schematy - chociażby moja próba pod tytułem Kościak & Friends, gdzie umieściłem potwory z RTP w absurdalnych sytuacjach (podobnież prezentuje się Historia Zaginionej Marchewki) czy Brak Weny 2 (w stosunku do pierwowzoru), gdzie posunąłem się bardzo daleko, do tego stopnia że pod koniec serwuję graczowi rycie bani. Zombik w ostatnim czasie też naprodukował trochę nietuzinkowych produkcji, i nawet będące krótsze od "pełnoprawnych i epickich" tytułów, mają w sobie "to coś", nawet ta gierka o Szkieleciku wywoływała we mnie salwy śmiechu nie wiem nawet z jakiego powodu ale była ciekawym przerywnikiem.

No, to tyle się rozpisałem.

[Adrap]

Temat rzeka :D I chyba niejednokrotnie poruszany. Ja wypiszę w punktach, bo się pogubię.
Przede wszystkim rzadko kiedy ogrywam komercjalne tytuły (chyba, że na stare konsole), więc gram praktycznie w same gry spod RM, Unity i to co zaciekawi mnie na TV Gry. Więc czego szukam w NIEkomercyjnych grach.

1. Ciekawych pomysłów. Nie mam ochoty grać w to samo po raz setny tylko z innym tytułem, inną dawką potworów i inną ilością powtarzających się tych samych questów, czy fabuł. Jeśli gra posiada jakoś urozmaicony choć jeden aspekt to chętnie w nią zagram. Tak miałem z Golden Sun. Nie umiałem po angielsku ale walka i zagadki wciągały kompletnie.

2. Dobrego wykonania. Nie lubię, gdy gra nie jest zrobiona porządnie, w choć jednym aspekcie, albo niegrywalna z jakiegoś powodu. Patrz -> Najstarszy :P

3. Trudność. Mniam. Niektóre crapy mają tendencję do tego, aby przejść je w określony sposób, bo inaczej nie przejdzie się danego etapu. Ja takie coś uwielbiam i to samo ma się ze sposobem grania na "próbach i błędach". Szkoda, że zajmuje to tyle czasu dla takich marnych efektów. Ale satysfakcja gwarantowana.

4. Dynamika. Często jest tak, że w niekomercyjnych RPGach spotyka się duużo akcji, spowodowanej świeżymi pomysłami amatora (lub nie). Czasami pięknie to wychodzi, a czasami wręcz przeciwnie.

5. Ciekawe rozwiązania. Tutaj aż od sposobu prowadzenia rozgrywki fabuły/ do rozwiązań graficznych.

[PInroz]

Ciekawy temat, wiele osób się rozpisało więc ja też walnę rozprawkę na dwie strony, a co tam żyjemy w wolnym kraju Jednak podobnie jak Adrapnikram przedstawię swoją opinię w punktach, tak będzie lepiej. Mimo że na forum pojawiłem się dopiero w 2014 roku to obserwowałem wasze poczynania już od 2008 roku. Nie wiem co mnie blokowało przed założeniem tu konta, może wrodzona nieśmiałość... ale mniejsza z tym. Na polskiej scenie Makerowiej sugerując się statystykami najpopularniejszym gatunkiem gier jest RPG (zaraz po nich przygodówki), i w sumie nikogo nie powinno to dziwić gdyż wiele osób przypuszczało że RPG Maker służy głównie do tworzenia gier RPG i przygodówek. Jednak z upływem lat przychodziły projekty które wychodziły po za kraniec naszej wyobraźni i dawały nam dowody że w RPG Maker można zrobić dosłownie wszystko. ( Nawet grę o trój wymiarowej grafice viewtopic.php?f=1&t=5529 ) gdzie ogólnie program służy do tworzenia zwyczajnych dwu wymiarowych gier. Jednak to gry o prostej dwu wymiarowej grafice przypadły nam do gustu i zapisały się w naszej karcie historii. Za 30 lat kiedy postanowimy ponownie uruchomić gry z pod RPG Makrera np. Trylogie Wrót Arkany, Opowieści z Edorii, Asgun, Kruk, Parrallel Worlds i wiele, wiele innych gier złapie nas nostalgia TO BYŁY CZASY. A teraz wracam do tematu i przedstawię wam moje oczekiwania co do gier z pod RPG Makera.

1.FABUŁA: Bez fabuły nie ma gry. Moim zdaniem to fabuła wybacza Makerówką dość zwyczajną grafikę, mechanikę i często oklepaną muzykę. Lecz stworzenie doskonałej fabuły w dzisiejszych czasach jest trudne. No bo nie ważne co wymyślimy ,,AMNEZJA BOHATERA''- kurde to już było, ,,WYBRANIEC BOGÓW''- to też już było, ,,ZWYCZAJNY GOŚĆ Z PRZEZNACZENIEM'' - oklepany motyw, ,,SMOKI,OLBRZYMY I INNE GADZINY'' - stare jak świat. Czyli wymyślenie porządnej fabuły jest trudne i zdecydowanie najbardziej cenione w grach nawet tych Makerowych. I zawsze ma sie niepewność czy gracze potraktują to jako coś rewelacyjnego, coś niesamowitego, czy po prostu wyrzucą grę do śmieci i powiedzą ,,TO JUŻ BYŁO'' Czyli fabuła moim zdaniem to największy orzech do zgryzienia

2.GRAFIKA: Fajnie czasem ujrzeć w grach Makerowych jakąś oryginalną grafikę. No ludzie rozumiem że chcecie stworzyć grę i szybko się nią pochwalić światu lecz błagam was. Każdy kto grał w gry z pod RPG Makera zna te grafiki XP lub karłowatą sylwetkę VX(ace). Lecz nie jestem przeciwny takim grafiką, to mówiąc szczerze trochę się mi już znudziły. Najlepszym przykładem gry która wyróżnia się grafiką jest Pogromca Pustki. Zdecydowanie gra która nie da się znudzić pod tym względem.

3.KLIMAT: Cenie sobie dobrze bogaty klimat gier. W których chodzę sobie bohaterem i wiem że ten świat ma jakiś sens, że prędko mi się nie znudzi. Takie odczucia miałem w Opowieściach z Edorii, Krew Zdrajcy, Wrotach Arkany i w Kruku. W Pogromcach Pustki też czułem ten klimat lecz na krótką metę. Co tu dużo gadać.

4.MUZYKA: W większości gier często oklepana z Gothica i Wiedźmina, z Risena jeszcze jeszcze, ale też już można ją zaliczyć do oklepanej. Fajnie w czasie podróży zwiedzając np krypty słychać muzykę która dodaje klimatu danej lokacji. Trzeba też oczywiście dobrze dopasować te melodię. Zdecydowanie w Kruku najlepiej dopasowana jest muzyka. Te melodie które towarzyszyły grze no po prostu bez cenne. Oczywiście jest też by muzyka zlewała się z odgłosami otoczenia. ( Ma być po równo ) nie za głośno muzyka, lecz też nie za głośno odgłosy otoczenia. Tak w sam raz

5.MECHANIKA: Zdecydowanie zaraz po fabule i grafice lubię ją najbardziej. Kiedy jest ładnie wszystko przedstawione i gracz ma duże pole do popisu w ulepszaniu swojego bohatera. Mechanika w Pogromcy Pustki została fajnie rozbudowana lecz mało przejrzysta i czasami ciężko do ogarnięcia. Najlepiej jest przedstawione w Wrotach Arkany, Krwi Zdrajcy i Opowieściach z Edorii. Najbardziej sobie cenie mechanikę stworzoną na zdarzeniach Bo skrypty cóż czasami mogą być wadliwe, a zdarzeniówki, odpowiednio zrobione dają ciekawe rezultaty.

6.POSTACIE: Wyraziste postacie, mające charakter i ciekawą przeszłość którą poznajemy w trakcie gry. Tego brakuje mi w większości gier Makerowych. Wyrazistych postaci

Dobra to by było na tyle. Pisałbym w nieskończoność, ale tyle czasu to ja nie mam. I mówiąc tak szczerze brakuje mi na scenie Makerowej gier które zajęły by mi przynajmniej 10 godzin. Oczywiście jeżeli chociaż część z powyższych punktów zostały zastosowane w danej grze. Cóż To dopiero początek naszej przygody z RPG Makerem i nigdy nic nie wiadomo co na scenie zobaczymy

[GameBoy]

Mam wrażenie, że już taki temat był tu na forum.

Ja w sumie oczekuję tylko dwóch rzeczy - nietypowego pomysłu i porządnego wykonania. I jeszcze prostoty, bo gry ze skomplikowanymi systemami, których trzeba się uczyć raczej do mnie nie trafiają (bez znaczenia czy to makerówka czy komercyjny twór), ponadto im prostsza gra tym większa szansa na porządne wykonanie. =)

[leon]

nietypowego pomysłu i porządnego wykonania.

Ditto. Jestem w stanie wybaczyć fabularne banały (ale nie głupotę!) jeśli gra oferuje coś ekstra. Podoba mi się, kiedy ktoś dopracowywuje każdy szczegół, choć wiem, że to może zabić cały zapał.
Co więcej, nikt przede mną nie wspomniał o dialogach, które dla mnie są ważnym elementem w ogóle: w filmach, w książkach czy właśnie w grach. Lubie, kiedy są dobrze napisane i składne. Mam na myśli teksty bez zbędnego patosu, naturalne dla każdego z nas i z polotem(?). O poprawnej pisowni i odmianie chyba nie muszę wspominać ;)

[GameBoy]

"Nietypowy pomysł" może obejmować dowolną rzecz - fabułę, styl graficzny, mechanikę etc.

[Necromo]

Hmm, dobre pytanie. Wszystko zależy, czy mówimy o grach, które chcielibyśmy zrobić, czy o projektach, w które chcielibyśmy zagrać. Jeżeli chodzi o pierwszy przypadek, to chciałbym choć w najmniejszym stopniu przekazać to, co miałem w głowie zaczynając projekt. No i wiadomo - po prostu coraz lepsze mapy, dialogi, przedstawienia fabuły, balans gry i takie inne banały. Jeżeli natomiast mówimy o grach, które bym chętnie ujrzał, to oczekuję kilku rzeczy:
1. Fabuła
Nie oszukujmy się - RPG Maker nie powala grafiką czy mechaniką(kwestia sporna). Gry muszą więc nadrabiać interesującą fabułą. I nie chodzi tu wcale o jakąś niesamowitą oryginalność, gdzie żaden motyw nie pojawił się w żadnej innej produkcji, tylko bardziej o przedstawienie tej fabuły. Można opowiedzieć historię o zabijaniu smoka czy zbieraniu kryształków w taki sposób, że odbiorca nie może oderwać wzroku od monitora, ale można też stworzyć grę o ratowaniu kilku równoległych światów z bogatym, niespotykanym tłem w taki sposób, że gracz się w ogóle nie zaangażuje. To co podoba mi się osobiście, to jakaś skomplikowana sytuacja geopolityczna, bogate tło historyczne i wiarygodność świata, czyli co mogłoby mieć miejsce naprawdę. Bardzo też lubię takie zwroty akcji, po których gra się w grę od początku i myśli się: "To ma sens, jak mogłem na to nie wpaść?".
Fajnie by było też znaleźć jakieś interesujące postaci - ważne, żeby nie były jednowymiarowe i pasowały do klimatu, a poza tym - wiarygodność.

2. Mechanika
Tutaj raczej chodzi o brak przekombinowanej mechaniki - tak, gra będzie sobie poradzić bez dziennika zadań, systemu dnia i nocy, systemu craftingu, bestiariusza, chowańców, skomplikowanego systemu klas, systemu osiągnięć... Nie mam na myśli gry, która ma 20 godzin gameplaya i takie elementy urozmaicają oraz ułatwiają rozgrywkę. Mówię o grze, która trwa 40-60 minut, a ma tyle bajerów, co wszystkie gry na SNES-a razem wzięte. Żeby chociaż coś szło w parze z tymi skryptami...

3. Dokładność
Jeżeli twórcy nie zależy na projekcie, to dlaczego ma zależeć innym? Błędy to raczej mały problem - gorzej, gdy w połowie gry nagle okazuje się, że to koniec. Dorzućmy do tego mnóstwo lokacji, w większości bardzo okrojonych oraz zamknięte drzwi i mamy komplet.

Wydaje mi się, że to bardziej temat "Jak tworzymy własne projekty" albo taki trochę poradnik do nowych twórców.

[Rahim]

Zawsze chciałem oddać w wasze ręce jakiś projekt, z którego emocje lały by się strumieniami...
Coś co by ruszyło serca, i obyło by opowieścią od początku do końca. By postaci były żywe, miały uczucia, swoje własne ja, czego zawsze mi brakowało w większości gier, i o ile w grach ravenone dało się u niektórych bohaterów to wczuć, czy też w grach Norka, bądź INRE, o tyle w pozostałych było zapomniane, bohaterowie byli czym na rodzaj zapychaczy, jak papierkowe jedzenie. Są bo są, maja ubic smoka, uratować świat, ale zero porywczości względem emocji.

Kurcze ile razy sam próbowałem coś takiego zrobić, ale albo kończyło się to brakiem chęci, albo uszkodzeniem projektu, albo też brakło mi sił.
Chciał bym aby ktoś kiedyś stworzył grę, która wręcz emanować będzie takimi emocjami, barwnymi postaciami.
Tak naprawdę lotto jest mi mechanika, i choć przykładam dużą wagę do ładnych mapek, był bym w stanie to olać, jeśli gra spełniała by mój warunek...

[Ekhart]

Zawsze chciałem oddać w wasze ręce jakiś projekt, z którego emocje lały by się strumieniami...
Coś co by ruszyło serca, i obyło by opowieścią od początku do końca. By postaci były żywe, miały uczucia, swoje własne ja, czego zawsze mi brakowało w większości gier, i o ile w grach ravenone dało się u niektórych bohaterów to wczuć, czy też w grach Norka, bądź INRE, o tyle w pozostałych było zapomniane, bohaterowie byli czym na rodzaj zapychaczy, jak papierkowe jedzenie. Są bo są, maja ubic smoka, uratować świat, ale zero porywczości względem emocji.

Kurde, ostatnio (no, kilka miesięcy temu) przejrzałem z nudów stare notatki do Pragnienia Krwi (shots fired), i - po takim czasie kiedy już zapomniałem niektórych fabularnych motywów - aż mi się szkoda zrobiło, że projekt nie powstał. Fakt faktem, że mogę nie być zbytnio obiektywny, ale historia Vritala oraz Lance'a by Ci się chyba spodobała. Zwłaszcza jeśli bym ją dobrze przekazał ;)

[Rahim]

To rób tą grę Muszę w końcu skonsumować jakiś smaczny projekcik